Παιδομορφισμός.

Είναι μια εποχή που η σιωπή μιλά πιο εύγλωττα από τον λόγο.  Είναι φανερό πως έχουμε χαθεί μέσα στον προσωπικό δαίδαλο των ατομικών μας  αντιλήψεων, πως αναπαράγουμε την επικοινωνιακή σύγχυση της Βαβέλ. Δεν προσπαθούμε να καταλάβουμε την γλώσσα του άλλου. Επιδιώκουμε  να αναγκάσουμε τον άλλον στο να καταλάβει την δική μας γλώσσα και κυρίως  να συμφωνήσει και να υπηρετήσει τα δικά μας θέλω. Μισούμε τον άλλο, τον κάνουμε εχθρό μας , γιατί και εκείνος απαιτεί το ίδιο ακριβώς από εμάς. Έτσι κάθε ΄διάλογος’ δεν είναι μια προσπάθεια  για μια συνάντηση κάπου στην μέση, αλλά  αντιδικία και μάχη για πλήρη παράδοση και υποταγή του διαφωνούντα. Για πλήρη κυριαρχία δική μας, για πλήρη υποτέλεια του άλλου. Και  φυσικά, αυτή η αρχή λειτουργεί πάντα και αντίστροφα.
Είμαστε αδέλφια  ΝΑΙ. Αλλά η τρίτη παραβολή της Βίβλου που αναφέρεται στα  αδέλφια τον  Καίν και τον Άβελ, μας προειδοποιεί για την ακραία κατάσταση που μπορεί να φτάσουν τα αδέλφια.  Για το παράλογο πάθος, για την αδελφοκτονία. Στην Καινή Διαθήκη, στην επιστολή του Ιακώβ( Ιάκωβος 3:16) αναφέρεται ‘ όπου υπάρχει εγωιστική φιλοδοξία θα υπάρχει αναταραχή και κάθε ευτελής πρακτική’. Και με αυτή την έννοια  δεν χρειάζεται να φτάσει μια κατάσταση στον φόνο, για να γίνουν αντιληπτές οι καταστροφικές συνέπειες της ανθρώπινης αντιπαράθεσης. Συνήθως ‘ περιορίζεται στην εξουδετέρωση η τον ηθικό αφανισμό του άλλου.   Ωστόσο ζήσαμε εμφύλιο πόλεμο και ίσως τον ξαναζούμε τώρα, μεταμφιεσμένο σε πολυγλωσσία, πολυγνωμία και πλήρη ασυμφωνία, προφανώς κακόβουλη.