Ο ‘μπάρμπας μου ο Παναής ’ είναι ένα εκπληκτικό άκουσμα φερμένο από τον Ελληνισμό της Μ. Ασίας της εποχής που προηγήθηκε τον ξεριζωμό. Το video το έστειλε ένας φίλος χωρίς άλλες πληροφορίες. Με έβαλε σε πολλές σκέψεις .
http://youtu.be/wwu62cTckx0
Προφανώς η εποχή που ‘έζησε ο θείος Παναγής’, δεν περιορίζεται μόνο στην τραγική περίοδο του παντουρκισμού των Κεμαλιστών αλλά και νωρίτερα. Ο θρησκευτικός φανατισμός αλλά και η οικονομική διαφορά, -ίσως και πολύ άλλοι λόγοι πιο προσωπικοί- ωθούσαν του Τούρκους σε εγκληματικές πράξεις εναντίον των Ελλήνων. Οι Έλληνες της Μ. Ασίας , μέσα στην ανασφάλεια και τον κίνδυνο,‘ἐπρεπε’ να ‘φτιάξουν’ τον δικό τους ήρωα πατέρα……. για την ακρίβεια τον ‘μπάρμπα Παναή’.
Ένα άνδρα δυνατό και ωστόσο αδύναμο στα πάθη του, καλό και κακό, τιμωρό και διασώστη. Ικανό να κάνει ότι δεν μπορούσαν, η δεν επιτρεπόταν να κάνουν εκείνοι.Ας μη ξεχνάμε ότι ο ήρωας απεικονίζει την αμφισβήτηση των κοινωνικών συμβάσεων, την αποχώρηση από την νόρμα της ομάδας, την προσχώρηση σε ένα είδος κοινωνικής ‘ υπεροχής’. Ο ήρωας κινείται σε μία ‘δική του ηθική αυτονομία’ που επιτρέπει ‘Θεϊκές’ αρμοδιότητες, που συχνά ενσαρκώνουν τον Μανιχαϊσμό.
Με την έννοια αυτή -του ακραίου δυισμού-διακρίνεται άλλη μια διάσταση τη ‘προσωπικότητας’ του ήρωα. Η ιδιαίτερα συγκρουσιακή εσωτερική πραγματικότητα. Το προεγώ, id, καθοδηγούμενο από την αρχή της ηδονής, libido, σε αντιπαλότητα με το υπερεγώ, την αρχή ηθικών αξιών . Ανάμεσα στα
δύο συγκρουόμενα κομμάτια του ψυχισμού, απαιτείται ένα δυνατό εγώ, που υπακούοντας στην αρχή της πραγματικότητας επιτυγχάνει ειρήνη, η έστω συνδιαλλαγή. Ο ήρωας υπερβατικά μαγαλομανιακός, δεν ξέρει να διαχειρισθεί την σύγκρουση με διαπραγμάτευση και διπλωματία. Διαθέτει λοιπόν ένα αδύναμο εγώ, το οποίο τελικά τον εκθέτει στην καταστροφή. Και μάλιστα πολύ συχνά σε μια αντιηρωική καταστροφή. ( με εξαίρεση τον Ομηρικό Οδυσσέα........... που αντιπαθής; επέζησε όλων των συντρόφων του)
Ο δικός μας ήρωας ο μπάρμπας Παναής, όπως κάθε αρχετυπικός ήρωας δεν είναι ο πολυμήχανος διπλωμάτης Οδυσσέας, δεν υπακούει στην ψυχική αρχή της πραγματικότητας. Είναι διχασμένος άλλοτε σαν id και άλλοτε σαν υπερεγώ. Άλλοτε φονιάς, άλλοτε αγαθοεργός αλτρουιστής και άλλοτε τρελός. Μα πάντα ήρωας. Σκοτώνεται, δολοφονείται .Συμβαίνει αυτό σε όλους τους ήρωες. .....
Ο μπάρμπας Παναής σκοτώθηκε για μια αγαπητικιά !!!! Εκπληκτικό. Έκφραση της ασυνείδητης ψυχικής ενέργειας της καταστροφικής ενόρμησης, του θανάτου. Οι στίχοι έτσι όπως αποδίδονται από την γυναικεία φωνή, παραπέμπουν επίσης σε μια ηρωίδα, τραγική και γενναία την Ηλέκτρα. Ας μη ξεχνάμε πως η Ηλέκτα συμβολίζει για την γυναίκα, ότι ο Οιδίποδας για τον άνδρα.
Κλεοπάτρα Περισσάκη
Προφανώς η εποχή που ‘έζησε ο θείος Παναγής’, δεν περιορίζεται μόνο στην τραγική περίοδο του παντουρκισμού των Κεμαλιστών αλλά και νωρίτερα. Ο θρησκευτικός φανατισμός αλλά και η οικονομική διαφορά, -ίσως και πολύ άλλοι λόγοι πιο προσωπικοί- ωθούσαν του Τούρκους σε εγκληματικές πράξεις εναντίον των Ελλήνων. Οι Έλληνες της Μ. Ασίας , μέσα στην ανασφάλεια και τον κίνδυνο,‘ἐπρεπε’ να ‘φτιάξουν’ τον δικό τους ήρωα πατέρα……. για την ακρίβεια τον ‘μπάρμπα Παναή’.
Ένα άνδρα δυνατό και ωστόσο αδύναμο στα πάθη του, καλό και κακό, τιμωρό και διασώστη. Ικανό να κάνει ότι δεν μπορούσαν, η δεν επιτρεπόταν να κάνουν εκείνοι.Ας μη ξεχνάμε ότι ο ήρωας απεικονίζει την αμφισβήτηση των κοινωνικών συμβάσεων, την αποχώρηση από την νόρμα της ομάδας, την προσχώρηση σε ένα είδος κοινωνικής ‘ υπεροχής’. Ο ήρωας κινείται σε μία ‘δική του ηθική αυτονομία’ που επιτρέπει ‘Θεϊκές’ αρμοδιότητες, που συχνά ενσαρκώνουν τον Μανιχαϊσμό.
Με την έννοια αυτή -του ακραίου δυισμού-διακρίνεται άλλη μια διάσταση τη ‘προσωπικότητας’ του ήρωα. Η ιδιαίτερα συγκρουσιακή εσωτερική πραγματικότητα. Το προεγώ, id, καθοδηγούμενο από την αρχή της ηδονής, libido, σε αντιπαλότητα με το υπερεγώ, την αρχή ηθικών αξιών . Ανάμεσα στα
δύο συγκρουόμενα κομμάτια του ψυχισμού, απαιτείται ένα δυνατό εγώ, που υπακούοντας στην αρχή της πραγματικότητας επιτυγχάνει ειρήνη, η έστω συνδιαλλαγή. Ο ήρωας υπερβατικά μαγαλομανιακός, δεν ξέρει να διαχειρισθεί την σύγκρουση με διαπραγμάτευση και διπλωματία. Διαθέτει λοιπόν ένα αδύναμο εγώ, το οποίο τελικά τον εκθέτει στην καταστροφή. Και μάλιστα πολύ συχνά σε μια αντιηρωική καταστροφή. ( με εξαίρεση τον Ομηρικό Οδυσσέα........... που αντιπαθής; επέζησε όλων των συντρόφων του)
Ο δικός μας ήρωας ο μπάρμπας Παναής, όπως κάθε αρχετυπικός ήρωας δεν είναι ο πολυμήχανος διπλωμάτης Οδυσσέας, δεν υπακούει στην ψυχική αρχή της πραγματικότητας. Είναι διχασμένος άλλοτε σαν id και άλλοτε σαν υπερεγώ. Άλλοτε φονιάς, άλλοτε αγαθοεργός αλτρουιστής και άλλοτε τρελός. Μα πάντα ήρωας. Σκοτώνεται, δολοφονείται .Συμβαίνει αυτό σε όλους τους ήρωες. .....
Ο μπάρμπας Παναής σκοτώθηκε για μια αγαπητικιά !!!! Εκπληκτικό. Έκφραση της ασυνείδητης ψυχικής ενέργειας της καταστροφικής ενόρμησης, του θανάτου. Οι στίχοι έτσι όπως αποδίδονται από την γυναικεία φωνή, παραπέμπουν επίσης σε μια ηρωίδα, τραγική και γενναία την Ηλέκτρα. Ας μη ξεχνάμε πως η Ηλέκτα συμβολίζει για την γυναίκα, ότι ο Οιδίποδας για τον άνδρα.
Κλεοπάτρα Περισσάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου