Καρκίνος, η αγωνία των εξετάσεων.

Είναι γνωστό ότι ο καρκίνος στις πιο πολλές περιπτώσεις είναι μια αρρώστια δυσθεράπευτη αν όχι εντελώς αθεράπευτη, επικίνδυνη για την ζωή και σίγουρα ανελέητη για την ποιότητα της, τόσο  σαν αρρώστια  όσο  και σαν θεραπεία. Κυρίως όμως είναι απρόβλεπτη. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που ο γιατρός συνιστά  συχνό εργαστηριακό έλεγχο,- σε τακτά χρονικά διαστήματα- ανάλογα με την περίπτωση. Άλλοτε ανά 3μηνο, άλλοτε ανά 6μηνο και στις καλλίτερες περιπτώσεις ανά έτος. Το  χρονικό διάστημα που θεωρείται πιο  κρίσιμο  για υποτροπή είναι τα πέντε χρόνια. Είναι λογικό λοιπόν η αίσθηση της προοπτικής στο αύριο, η έννοια του μέλλοντος να αλλάζει στον καρκινοπαθή. Για αυτόν δεν ισχύει πια το αόριστο ‘ δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει το αύριο’. Το αύριο έχει πάρει ένα συγκεκριμένο απειλητικό όνομα ‘ φόβο υποτροπής του καρκίνου’ .  Κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το εφιαλτικό  αυτό ενδεχόμενο. Η αισιοδοξία δεν μπορεί να ακυρώσει τον φόβο. Και ο μηχανισμός της άρνησης, είναι άρνηση της πραγματικότητας, δεν βοηθά. Αντίθετα  μπορεί να οδηγήσει τον ασθενή σε φτωχή συμμόρφωση και εγκατάλειψη κάθε διαδικασίας που απαιτεί η παρακολούθηση του καρκίνου . Δεν θα έκανε τις εξετάσεις, αφού δεν θα αναγνώριζε τον κίνδυνο υποτροπής.

Αποφευκτική Προσωπικότητα

Στοιχεία αποφευκτικής προσωπικότητας,  υπάρχουν σε   πολλούς ανθρώπους.  Αν τα  στοιχεία αυτά  είναι αρκετά, τότε η  προσωπικότητας χαρακτηρίζεται αποφευκτική. Αν   είναι περισσότερα, τόσο πολλά ώστε να διαταράσσεται η λειτουργικότητα   του ατόμου, τότε ασφαλώς υπάρχει  ψυχιατρικό πρόβλημα, που αναγνωρίζεται σαν   Αποφευκτική διαταραχή της  Προσωπικότητας. Μια διάγνωση που πρέπει να υπακούει σε  συγκεκριμένα  διαγνωστικά κριτήρια  σύμφωνα με το διαγνωστικού συστήματος DSM-IV.

Για τα  αποφευκτικά στοιχεία καθώς και  την  προσωπικότητα-  χωρίς διαταραχή –οι  περισσότεροι  γνωρίζουμε πολλά και ας μη το συνειδητοποιούμαι. Συνιστούν  συμπεριφορές οικίες, που δηλώνονται  από το  ρήμα αποφεύγω. (απομακρύνομαι από κάποιον η κάτι, δεν πλησιάζω ,αρνιέμαι, αναβάλω,  διαφεύγω , ξεφεύγω)  και το συνώνυμο του, το φεύγω ( απομακρύνομαι γρήγορα , δραπετεύω,  αναχωρώ, αποχωρώ). 
Από τι όμως αποχωρεί ο άνθρωπος με την προσωπικότητα αυτή; Η απάντηση είναι από κάθε τι που τον φοβίζει. Και οι φόβοι του είναι πολλοί, συναρτημένοι πάντα με φτωχή αυτοεκτίμηση. Φόβοι κοινότυποι και ωστόσο ιδιαίτεροι και μοναδικοί, όπως ιδιαίτερος και μοναδικός είναι ο κάθε άνθρωπος.