Μεταιχμιακή (οριακή) προσωπικότητα

Η Μεταιχμιακή προσωπικότητα έχει πολλά από τα χαρακτηριστικά (traits)της διαταραχής, αλλά δεν αποτελεί αρρώστια. Για να χαρακτηρισθεί μια κατάσταση ψυχική αρρώστια πρέπει να διαταραχθούν οι κοινωνικές normes, οι έννοιες του μέσου όρου και της κοινής αποδοχής. Δεν αρκούν η υποκειμενική δυσφορία και η κλινική σημειολογία. Μια μεταιχμιακή προσωπικότητα έχει τις ιδιαιτερότητες της, έχει γοητεία αλλά και αγκάθια. Είναι ο ‘ευαίσθητος συναισθηματικός και εκδηλωτικός άνθρωπος’. Άλλοτε ζηλωτής και άλλοτε διώκτης. Άλλοτε στον ουρανό και άλλοτε στην κόλαση. Κτητικός, χειριστικός, ικανός για εκρήξεις πάθους, προτάσσει την ‘ιδιαίτερη ευαισθησία του’ σαν υπερόπλο για να αποκτά την αφοσίωση του άλλου. Κάθε κίνηση αυτονομίας φαντασιώνεται σαν προδοσία και εγκατάλειψη. Σαν η ελευθερία του άλλου να ‘ισοδυναμεί’ με δική του απόρριψη Το κενό της ύπαρξης του –που δεν αντέχει- το βαπτίζει κοινωνικότητα και επιδιώκει συναναστροφές αδιακρίτως ποιότητας και μέτρου. Είναι οι γυναίκες που κλαίνε εύκολα…… άνδρες που ορκίζονται εύκολα ……. Αυτοί που επικαλούνται τον αυθορμητισμό για να κρύψουν την παρορμητικότητα. Η γνώμη για τον άλλο αλλάζει αιφνίδια και το ίδιο απροσδόκητα αλλάζουν και οι διαπροσωπικές σχέσεις. Ο φόβος της εγκατάλειψης προκαλεί αντιδράσεις παράλογης απαιτητικότητας, έντονου θυμού, ακόμα και αυτοκαταστροφικότητας. Βέβαια η αυτοκαταστροφική συμπεριφορά παίρνει διάφορες μορφές όπως καταχρήσεις, τζόγο και απόρριψη ρόλων που συνεπάγονται οριοθέτηση, δέσμευση και ευθύνη . Η ταυτότητα του εγώ φτωχή, ασταθής και ευμετάβλητη όπως είναι, συμπαρασύρει στόχους, αξίες, επαγγελματικές φιλοδοξίες, πλάνα ζωής, φίλους και σεξουαλικούς συντρόφους. Όλα μπορεί να αλλάζουν συνεχώς απότομα και δραματικά.
Φυσικά πολλά από αυτά τα χαρακτηριστικά (traits), μπορεί να τα αναγνωρίσουμε στον εαυτό μας. Ας μην τρομάξουμε. Η αναγνώριση και μόνο είναι δείγμα αυτογνωσίας και είναι σημαντικό. Είναι μια πολύ καλή αρχή για προσπάθεια ……..ενδυνάμωσης της γοητείας μας και άμβλυνσης των αγκαθιών μας. ………..
Κλεοπάτρα Περισσάκη

http://youtu.be/pxJn0kmJnXI



ΜΕΤΑΙΧΜΙΑΚΗ ( ΟΡΙΑΚΗ) ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ

( Κριτήρια σύμφωνα με το Διαγνωστικό σύστημα DSM-IV).
Η μεταιχμιακή ( οριακή) διαταραχή της προσωπικότητας όπως δηλώνουν άλλωστε οι λέξεις, βρίσκεται στα όρια άλλων διαταραχών, οι οποίες αποτελούν πιο επίσημες κλινικές οντότητες. Σχετικά πρόσφατα αναγνωρίσθηκε και ταυτοποιοιήθηκε σαν ξεχωριστή διαταραχή και ταξινομήθηκε επίσημα στην ομάδα Β των διαταραχών της προσωπικότητας.
Η γενική εικόνα της διαταραχής συνοψίζεται σε ασαφή συγκεχυμένη και ασταθή εικόνα του εαυτού που συνεπάγεται νεφελώδη και ευμετάβλητη συναισθηματική κατάσταση. Εκδηλώσεις ενός τέτοιου συναισθήματος είναι η παρορμητικότητα, η αστάθεια και η ανακολουθία στις διαπροσωπικές σχέσεις. Με άλλα λόγια μια διαταραγμένη συμπεριφορά, που αρχίζει νωρίς στην ενήλικη ζωή και αφορά το σύνολο των κοινωνικών εκδηλώσεων. Ωστόσο για να μπει η διάγνωση ‘της διαταραχή’, πρέπει να καταγραφούν πέντε ή περισσότερα, από τα παρακάτω χαρακτηριστικά:
1) Κραυγαλέες και χωρίς μέτρο προσπάθειες να αποφύγει πραγματική ή φανταστική εγκατάλειψη.
2) Πατέντα ασταθών έντονων και αντιφατικών διαπροσωπικών σχέσεων που κυμαίνονται από την υπέρτατη εξιδανίκευση στην ακραία υποτίμηση.
3) Διαταραγμένη αυτοεκτίμηση και ταυτότητας του Εγώ. Άλλοτε υπερτιμημένο και άλλοτε εκμηδενισμένο.
4) Παρορμητικότητα δυνητικά αυτοκαταστροφική που εκφράζεται σε συμπεριφορές όπως κατάχρηση ουσιών, οινοπνεύματος η τροφής, αλόγιστη σπατάλη χρημάτων, εμπλοκή σε αμφίβολο σεξ, απρόσεκτη οδήγηση κ.α. Απαιτούνται δύο τουλάχιστον παρεκκλίσεις αυτού του τύπου.
5) Αυτοκτονική συμπεριφορά- με απόπειρες ή απειλές- επαναλαμβανόμενη .
6) Ευμετάβλητη διάθεσης η αλλιώς συναισθηματική αστάθεια, που εκδηλώνεται με την μορφή επεισοδιακής έντονης δυσφορίας, ευερεθιστότητας, ή άγχους μικρής διάρκειας. Λίγων ωρών και σπανιότερα λίγων ημερών.
7) Χρόνιο αίσθημα κενού
8) Δυσκολία στον έλεγχο οργής και ματαίωσης. Τα ξεσπάσματα θυμού είναι έντονα και δυσανάλογα των περιπτώσεων. Μπορεί να σημειωθεί χειροδικία.
9) Διαταραχή της σκέψης περιστασιακή, συνήθως παρανοειδής ιδεασμός, η και διασχιστικά συμπτώματα. Και τα δύο σχετιζόμενα με ψυχοπιεστικές συνθήκες.
Η Θεραπεία μπορεί να είναι :α) ψυχοθεραπεία (ατομική ή ομαδική) στηριγμένη σε τεχνικές υποστήριξη, ανάλυσης, σε γνωστικές τεχνικές, σε συμπεριφορικές τεχνικές, η σε συνδυασμό χειρισμών από διάφορες τεχνικἐς.( εκλεκτική ψυχοθεραπεία). Η προσέγγιση απαιτεί ιδιαίτερη επινοητικότητα από την πλευρά του θεραπευτή, εξ αιτίας της ευμεταβλητότητας και των ακραίων συναισθητικών αντιδράσεων του θεραπευόμενου Μεταβίβαση και αντιμεταβίβαση μπορούν να παγιδεύσουν θεραπευμένο και θεραπευτή σε μια αδιέξοδη αντιπαράθεση συναισθημάτων. Ο θεραπευτικός στόχος πρέπει να είναι ρεαλιστικός και να επιδιώκει την βελτίωση της αυτοεκτίμησης και την ορθότερη αξιολόγηση του άλλου. Τίποτα να μην βιώνεται σαν ‘απόλυτα καλό’ η σαν ‘απόλυτα κακό’. β) φαρμακευτική αγωγή. Συγκεκριμένα φάρμακα μπορούν να βοηθήσουν ανάλογα πάντα με την περίπτωση.
K.Π