Η Δραματική προσωπικότητα δεν είναι άλλη από αυτό που ο κόσμος γνωρίζει σαν υστερική προσωπικότητα (hysterical). Η νέα ονομασία είναι αναγκαία διότι έτσι δηλώνεται ότι διαφέρει από την γνωστή παλιομοδίτικη ‘υστερία’ στο ότι δεν παρατηρούνται συμπτώματα μετατροπής. Αυτά τα συμπτώματα παρατηρούνται στην Διαταραχή Μετατροπής και στην αποσυνδετική Διαταραχή αλλά και εδώ το όνομα έχει αλλάξει για ευνόητους λόγους. Επίσης δεν περιγράφεται η Δραματική Ιστριονική Δαταραχή της Προσωπικότητα. Και οι τρεις αυτές ψυχοπαθολογικές καταστάσεις αναγνωρίζονται βάσει σαφών κλινικών κριτηρίων. (Διαγνωστικό σύστημα DSM-IV).
Η Δραματική προσωπικότητα καθορίζεται από την πληθωρική και θεατρική έκφραση συναισθήματος προκειμένου να ικανοποιηθεί η ανάγκη μονοπώλησης της προσοχής και του θαυμασμού των άλλων. Μια ανάγκη, ένας σκοπός που ‘αγιάζει τα μέσα’ σε επινοήσεις, χειρισμούς και μανούβρες. Όταν όμως ο σκοπός αυτός δεν ικανοποιείται η δυσφορία που εκφράζεται είναι ακραία σε εκρήξεις μομφής, εκρήξεις οργής η κρουνούς δακρύων.
Οι άνθρωποι με δραματική ( ιστριονική ) προσωπικότητα είναι δραστήριοι κοινωνικά χαριτωμένοι και ενθουσιώδεις. Γίνονται εύκολα ‘φίλοι’, θαυμαστές η υποψήφιοι εραστές προκειμένου να εκταμιεύσουν το ποσό της συγκίνησης που τους χρειάζεται στο εδώ και τώρα. Αλλάζουν όμως γρήγορα γιατί οι απαιτήσεις τους για συνεχή και μονοπωλιακή προσοχή εξουθενώνουν τον άλλο, πράγμα που εισπράττεται σαν ‘προδοσία’. Από την απόλυτη λατρεία-εύκολα και χωρίς φανερό λόγο- μπορούν να ξεσπάσουν σε κλάματα, κατηγόριες και ή οργή. Για αυτό η συμπεριφορά των χαρακτηρίζατε, ευμετάβλητη, επιπόλαιη, εγωκεντρική και ανειλικρινής.
Μπορούν να παρουσιάζουν μια σαγηνευτική η και προκλητική σεξουαλική εικόνα και συμπεριφορά, όχι μόνο για τον άνθρωπο που τους ενδιαφέρει ρομαντικά η ερωτικά , αλλά για όλους αδιακρίτως- περισσότερο για σημαίνοντα πρόσωπα - στον κοινωνικό ή επαγγελματικό περιβάλλον τους. Για αυτό συχνά γίνονται πρωταγωνιστές σε μικρά η μεγάλα σκάνδαλα. Αλλά επίσης και γιατί υιοθετούν μια συμπεριφορά που είναι δυσανάλογα ΄θερμή’ και οικεία. Αγκαλιάζουν και φιλούν απλούς γνωστούς σαν να είναι στενοί φίλοι και χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους, ότι κάτι τέτοιο μπορεί αν φέρει τον άλλον σε δύσκολη θέση. Προβάλλουν και θεωρούν τις σχέσεις τους σαν πολύ πιο στενές απ' ότι πραγματικά είναι. Χαρακτηρίζονται από υποβολιμότητα και εξάρτηση. Εύκολα επηρεάζονται και εύκολα προσκολλώνται σε άτομα με δύναμη και εξουσία. Από τα άτομα αυτά περιμένουν μαγικές λύσεις στα οποία προβλήματα των. ( σύνδρομο Σταχτοπούτας)
Η εξωτερική τους εμφάνιση είναι ιδιαίτερα προσεγμένη και είναι τραγικά ευαίσθητοι στο παραμικρό αρνητικό σχόλιο γι' αυτήν.
Ο λόγος τους είναι εντυπωσιακός αλλά χωρίς λεξικολογική και νοηματική συνέπεια. Οι απόψεις των παρουσιάζονται με έντονο και δραματικό τρόπο, χωρίς να συνοδεύονται από σαφή και ισχυρή επιχειρηματολογία και λεπτομέρειες.
Στην προσωπικότητα αυτή οι προέχοντες μηχανισμοί άμυνας είναι, η απώθηση, η διάσχιση, ο διαχωρισμός και φυσικά η άρνηση.
Η Απώθηση είναι βασικός, πρωταρχικός αμυντικός μηχανισμός που βρίσκεται κάτω από όλους τους άλλους μηχανισμούς και σε όλους τους ανθρώπους. Η λειτουργία της είναι να ωθεί το απαράδεκτο ψυχικό υλικό, στο ασυνείδητο και ενεργητικά να τα κρατά εκεί, μακριά από την ενημερότητα και επίγνωση του ατόμου. Μοιάζει με ξέχασμα που μας ‘προφυλάσσει’ από την αναγνώριση επώδυνων συναισθημάτων και σκέψεων της εσωτερικής πραγματικότητας. ( σαν καθημερινό φαινόμενο, είναι μια αργοπορία ή το ξέχασμα ενός ανεπιθύμητου ραντεβού)
Σε ενίσχυση και συμπλήρωση της απώθησης, και προκειμένου να αντιμετωπιστεί η ψυχοσύγκρουση, κινητοποιούνται αμυντικοί μηχανισμοί, δεύτερου επίπεδου που μπορεί να είναι. Η Διάσχιση, ( αποσύνδεση , Dissociatin) ,μηχανισμός που αναφέρεται στον αποχωρισμό μιας επώδυνης ομάδας ψυχικών διεργασιών, από την υπόλοιπη δραστηριότητα του ψυχικού οργάνου. Το αποχωρισμένο αυτό κομμάτι είναι 'αποκηρυγμένο' σαν άγνωστο και ξένο. Για αυτό δεν υπάρχει καλή εναισθησία και αναγνώριση αληθινών συναισθημάτων και κινήτρων. Δεν υπάρχει καλή επίγνωση της εσωτερικής πραγματικοτητας. Η αντοχή σε ψυχοπιεστικές συνθήκες είναι μικρή. Εκπίπτει ο έλεγχος της πραγματικότητας, η κρίση. ( Φυσικά δεν φτάνουν σε ψυχογενή φυγή, αμνησία, η πολλαπλή προσωπικότητα που είναι σύμπτωμα αρρώστιας). Ο Διαχωρισμός, (διχοτόμηση,διαχασμός, σχάση,διάσπαση, spitting), στον μηχανισμό αυτόν ενδοβολές και ταυτοποιήσεις αντιθετικού χαρακτήρα παραμένουν ξεχωριστές . Έτσι δεν επιτυγχάνεται ποτέ η σύνθεση του συνόλου και κατά προέκταση η ολοκληρωση ενός εαυτού με σταθερή ταυτότητα. Ο εαυτός αλλά οι άλλοι, γίνονται αντιληπτοί άλλοτε σαν ‘ολοκληρωτικά καλοί’, κι άλλοτε σαν ‘ολοκληρωτικά κακοί’. Αυτός ο μηχανισμός χαρακτηρίζει περισσότερο την μεταιχμιακή προσωπικότητα. Αλλά οι δύο προσωπικότητες μοιάζουν πολύ και σχεδόν συνυπάρχουν στον ίδιο άνθρωπο. Η Άρνηση, είναι αμυντικός μηχανισμός πάρα πολύ κοινός σχεδόν όσο και η απώθηση. Με τον μηχανισμό αυτό που λειτουργεί ασυνείδητα, το άτομο αρνείται την ύπαρξη ανεπιθύμητων στοιχείων της εξωτερικής πραγματικότητας. Μας προφυλάσσει από την αναγνώριση γεγονότων κυρίως της εξωτερικής πραγματικότητας.
( αρνούμαι μια αρρώστια η ένα θάνατο, που είναι εξωτερικά δοσμένα ενώ απωθώ ότι δεν επιθυμώ να κάνω , που είναι μια εσωτερική πραγματικότητα και εξαρτάται από εμένα.)
Εξυπακούεται ότι η προσωπικότητα αυτή είναι καθηλωμένη στο στοματικό στάδιο της ψυχοσεξουαλικής ανάπτυξης. Για αυτό και οι έντονες εξαρτητικές ανάγκες.
Δεν είναι η καλλίτερη προσωπικότητα ιδιαίτερα για άνδρες, εκτός και αν αυτοί λειτουργούν σε χώρους που απαιτούν θέαση και χειροκρότημα……… οι γυναίκες ‘επιτρέπεται’ να εξαρτημένες και έτσι τους επιτρέπεται’ να είναι και δραματικές προσωπικότητες……
Κλεπάτρα Περισσάκη
http://youtu.be/pod7uGUpfnc
Η Δραματική προσωπικότητα καθορίζεται από την πληθωρική και θεατρική έκφραση συναισθήματος προκειμένου να ικανοποιηθεί η ανάγκη μονοπώλησης της προσοχής και του θαυμασμού των άλλων. Μια ανάγκη, ένας σκοπός που ‘αγιάζει τα μέσα’ σε επινοήσεις, χειρισμούς και μανούβρες. Όταν όμως ο σκοπός αυτός δεν ικανοποιείται η δυσφορία που εκφράζεται είναι ακραία σε εκρήξεις μομφής, εκρήξεις οργής η κρουνούς δακρύων.
Οι άνθρωποι με δραματική ( ιστριονική ) προσωπικότητα είναι δραστήριοι κοινωνικά χαριτωμένοι και ενθουσιώδεις. Γίνονται εύκολα ‘φίλοι’, θαυμαστές η υποψήφιοι εραστές προκειμένου να εκταμιεύσουν το ποσό της συγκίνησης που τους χρειάζεται στο εδώ και τώρα. Αλλάζουν όμως γρήγορα γιατί οι απαιτήσεις τους για συνεχή και μονοπωλιακή προσοχή εξουθενώνουν τον άλλο, πράγμα που εισπράττεται σαν ‘προδοσία’. Από την απόλυτη λατρεία-εύκολα και χωρίς φανερό λόγο- μπορούν να ξεσπάσουν σε κλάματα, κατηγόριες και ή οργή. Για αυτό η συμπεριφορά των χαρακτηρίζατε, ευμετάβλητη, επιπόλαιη, εγωκεντρική και ανειλικρινής.
Μπορούν να παρουσιάζουν μια σαγηνευτική η και προκλητική σεξουαλική εικόνα και συμπεριφορά, όχι μόνο για τον άνθρωπο που τους ενδιαφέρει ρομαντικά η ερωτικά , αλλά για όλους αδιακρίτως- περισσότερο για σημαίνοντα πρόσωπα - στον κοινωνικό ή επαγγελματικό περιβάλλον τους. Για αυτό συχνά γίνονται πρωταγωνιστές σε μικρά η μεγάλα σκάνδαλα. Αλλά επίσης και γιατί υιοθετούν μια συμπεριφορά που είναι δυσανάλογα ΄θερμή’ και οικεία. Αγκαλιάζουν και φιλούν απλούς γνωστούς σαν να είναι στενοί φίλοι και χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους, ότι κάτι τέτοιο μπορεί αν φέρει τον άλλον σε δύσκολη θέση. Προβάλλουν και θεωρούν τις σχέσεις τους σαν πολύ πιο στενές απ' ότι πραγματικά είναι. Χαρακτηρίζονται από υποβολιμότητα και εξάρτηση. Εύκολα επηρεάζονται και εύκολα προσκολλώνται σε άτομα με δύναμη και εξουσία. Από τα άτομα αυτά περιμένουν μαγικές λύσεις στα οποία προβλήματα των. ( σύνδρομο Σταχτοπούτας)
Η εξωτερική τους εμφάνιση είναι ιδιαίτερα προσεγμένη και είναι τραγικά ευαίσθητοι στο παραμικρό αρνητικό σχόλιο γι' αυτήν.
Ο λόγος τους είναι εντυπωσιακός αλλά χωρίς λεξικολογική και νοηματική συνέπεια. Οι απόψεις των παρουσιάζονται με έντονο και δραματικό τρόπο, χωρίς να συνοδεύονται από σαφή και ισχυρή επιχειρηματολογία και λεπτομέρειες.
Στην προσωπικότητα αυτή οι προέχοντες μηχανισμοί άμυνας είναι, η απώθηση, η διάσχιση, ο διαχωρισμός και φυσικά η άρνηση.
Η Απώθηση είναι βασικός, πρωταρχικός αμυντικός μηχανισμός που βρίσκεται κάτω από όλους τους άλλους μηχανισμούς και σε όλους τους ανθρώπους. Η λειτουργία της είναι να ωθεί το απαράδεκτο ψυχικό υλικό, στο ασυνείδητο και ενεργητικά να τα κρατά εκεί, μακριά από την ενημερότητα και επίγνωση του ατόμου. Μοιάζει με ξέχασμα που μας ‘προφυλάσσει’ από την αναγνώριση επώδυνων συναισθημάτων και σκέψεων της εσωτερικής πραγματικότητας. ( σαν καθημερινό φαινόμενο, είναι μια αργοπορία ή το ξέχασμα ενός ανεπιθύμητου ραντεβού)
Σε ενίσχυση και συμπλήρωση της απώθησης, και προκειμένου να αντιμετωπιστεί η ψυχοσύγκρουση, κινητοποιούνται αμυντικοί μηχανισμοί, δεύτερου επίπεδου που μπορεί να είναι. Η Διάσχιση, ( αποσύνδεση , Dissociatin) ,μηχανισμός που αναφέρεται στον αποχωρισμό μιας επώδυνης ομάδας ψυχικών διεργασιών, από την υπόλοιπη δραστηριότητα του ψυχικού οργάνου. Το αποχωρισμένο αυτό κομμάτι είναι 'αποκηρυγμένο' σαν άγνωστο και ξένο. Για αυτό δεν υπάρχει καλή εναισθησία και αναγνώριση αληθινών συναισθημάτων και κινήτρων. Δεν υπάρχει καλή επίγνωση της εσωτερικής πραγματικοτητας. Η αντοχή σε ψυχοπιεστικές συνθήκες είναι μικρή. Εκπίπτει ο έλεγχος της πραγματικότητας, η κρίση. ( Φυσικά δεν φτάνουν σε ψυχογενή φυγή, αμνησία, η πολλαπλή προσωπικότητα που είναι σύμπτωμα αρρώστιας). Ο Διαχωρισμός, (διχοτόμηση,διαχασμός, σχάση,διάσπαση, spitting), στον μηχανισμό αυτόν ενδοβολές και ταυτοποιήσεις αντιθετικού χαρακτήρα παραμένουν ξεχωριστές . Έτσι δεν επιτυγχάνεται ποτέ η σύνθεση του συνόλου και κατά προέκταση η ολοκληρωση ενός εαυτού με σταθερή ταυτότητα. Ο εαυτός αλλά οι άλλοι, γίνονται αντιληπτοί άλλοτε σαν ‘ολοκληρωτικά καλοί’, κι άλλοτε σαν ‘ολοκληρωτικά κακοί’. Αυτός ο μηχανισμός χαρακτηρίζει περισσότερο την μεταιχμιακή προσωπικότητα. Αλλά οι δύο προσωπικότητες μοιάζουν πολύ και σχεδόν συνυπάρχουν στον ίδιο άνθρωπο. Η Άρνηση, είναι αμυντικός μηχανισμός πάρα πολύ κοινός σχεδόν όσο και η απώθηση. Με τον μηχανισμό αυτό που λειτουργεί ασυνείδητα, το άτομο αρνείται την ύπαρξη ανεπιθύμητων στοιχείων της εξωτερικής πραγματικότητας. Μας προφυλάσσει από την αναγνώριση γεγονότων κυρίως της εξωτερικής πραγματικότητας.
( αρνούμαι μια αρρώστια η ένα θάνατο, που είναι εξωτερικά δοσμένα ενώ απωθώ ότι δεν επιθυμώ να κάνω , που είναι μια εσωτερική πραγματικότητα και εξαρτάται από εμένα.)
Εξυπακούεται ότι η προσωπικότητα αυτή είναι καθηλωμένη στο στοματικό στάδιο της ψυχοσεξουαλικής ανάπτυξης. Για αυτό και οι έντονες εξαρτητικές ανάγκες.
Δεν είναι η καλλίτερη προσωπικότητα ιδιαίτερα για άνδρες, εκτός και αν αυτοί λειτουργούν σε χώρους που απαιτούν θέαση και χειροκρότημα……… οι γυναίκες ‘επιτρέπεται’ να εξαρτημένες και έτσι τους επιτρέπεται’ να είναι και δραματικές προσωπικότητες……
Κλεπάτρα Περισσάκη
http://youtu.be/pod7uGUpfnc
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου